ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ

Πέρασε η ζωή σαν μία μέρα ,
με κόμπους και σημάδια γεμισμένη ,
αόρατη στους άλλους μα γραμμένη ,
σαν και τους ήχους που πλανιούνται στον αγέρα .
Ρεφ.
Σαΐτεψε ο χρόνος την αρχή ,
σαν αστραπή ξεκίνησε το βέλος ,
σαν μια στιγμή ,σαν μια αναπνοή ,
η αρχή μου που συνάντησε στο τέλος .
Σελίδες θα μπορούσα να γεμίσω,
στορώντας τις ατέλειωτες στιγμές ,
αδύνατον να τις απαριθμήσω ,
μα μοιάζουν σαν να έγιναν στο χθες.

Πέρασε η ζωή σαν μια μέρα ,
καρδιά φτωχή , μονάχη, γερασμένη ,
στη κουπαστή ν’ ακούει απελπισμένη ,
του αύριο που γι’ αυτήν σταμάτησε φλογέρα.
Ρεφ.
Σαΐτεψε ο χρόνος την αρχή ,
σαν αστραπή ξεκίνησε το βέλος ,
σαν μια στιγμή ,σαν μια αναπνοή ,
η αρχή μου που συνάντησε στο τέλος .
Σελίδες θα μπορούσα να γεμίσω,
στορώντας τις ατέλειωτες στιγμές ,
αδύνατον να τις απαριθμήσω ,
μα μοιάζουν σαν να έγιναν στο χθες.

ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ

ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ 3o ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΙΧΟΥ... Ο εγωϊσμός στη σχέση των ανθρώπων . Στίχοι . Γ. ΞΗρομερίτης
ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ 3o ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΙΧΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ 2009 ΩΔΕΙΟΥ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ ΒΟΛΟΥ
Απόψε με βροντές και αστραπές ,μια μπόρα ξέσπασε στον ουρανό μας ,
το άρρωστο δεν ξέπλυνε εγώ μας ,δεν έσβησε του χρόνου τις πληγές .
Ρεφ.
Οι δυο στο παραθύρι σιωπηλοί ,
τη μπόρα να κοιτάμε που ξεσπάει ,
ασύμβατη πορεία και γραμμή ,
για πάρτη του καθένας να κρατάει .

Με δύο γνώμες , δύο λογικές ,
που δεν συναντηθήκανε ποτέ τους ,
που ρίζωσαν κι οι δυο στον καναπέ τους ,
αντίπαλοι μα όχι εραστές .
Ρεφ.
Οι δυο στο παραθύρι σιωπηλοί ,
τη μπόρα να κοιτάμε που ξεσπάει ,
ασύμβατη πορεία και γραμμή ,
για πάρτη του καθένας να κρατάει .
Απόψε με βροντές και αστραπές ,
μια σχέση που δεν έζησε πεθαίνει ,
την πόρτα που διαλέξαμε διαβαίνει ,
με δίχως τύψεις , δίχως ενοχές.
Ρεφ.
Οι δυο στο παραθύρι σιωπηλοί ,
τη μπόρα να κοιτάμε που ξεσπάει ,
ασύμβατη πορεία και γραμμή ,
για πάρτη του καθένας να κρατάει .